جشنواره فیلم فجر در دورههای مختلف همواره محل تلاقی برخی از رفتارها بود. از توقیف یک فیلم تا نمایش دقیقه نودی آن برای علاقمندان سینما. اتفاقی که در همین دوره آخر هم شاهد آن هستیم و دو فیلم تا امروز امکان نمایش برای هیات داوران پیدا نکردند. یکی از حواشی پرتکرار در جشنواره فیلم فجر حدس و گمانهزنی برای توقیف یا نمایش فیلمهای پربحث در این رویداد سینمایی است. در گذشته جشنواره فیلم فجر سوپاپ اطمینان فیلمسازان به حساب میآمد؛ یعنی اگر مطمئن بودند فیلمشان در زمان اکران عمومی با مشکل روبرو میشود فیلم را به جشنواره فجر میفرستادند تا در فرصتهای نمایش مردمی، مخاطب سینما آثار را تماشا کنند و کمی از التهاب روانی ناشی از ممیزی از روی دوش فیلم برداشته شود. در چند سال اخیر اما با تغییر آییننامههای جشنواره فیلم فجر این امکان از فیلمهای سینمایی گرفته شده است.
در گذشته فیلمها برای حضور در جشنواره پروانه نمایش موقت میگرفتند و برای اکران عمومی مجدد در شورای پروانه نمایش مطرح میشدند. با این شیوه امکان اینکه فیلم فرصت عرضه برای مخاطب را داشته باشد، بیشتر بود. اما با تغییراتی که در آییننامه ایجاد کردند فیلمهای متقاضی حضور در جشنواره فیلم فجر حتما باید پروانه نمایش دریافت کنند و این عملا باعث میشود هیجان جشنواره کم شده و حواشی بسیاری پیرامون فیلمها به وجود بیاید. از طرفی بسیاری از فیلمسازان همچون داریوش مهر جویی که امسال فیلم «لامینور» را به جشنواره فیلم فجر ارائه نداد؛ تمایلی به حضور در این رویداد و حواشی احتمالی آن را ندارند.
در سی و نهمین دوره از جشنواره فیلم فجر نیز خبر میرسد دو فیلم «قاتل و وحشی» به کارگردانی حمید نعمتالله و «چپ، راست» به کارگردانی حامد محمدی با وجود اعمال اصلاحیههای مدنظر شورای پروانه نمایش باز هم موفق به دریافت مجوز نشدند و عملا امکان نمایش فیلم برای داوران به وجود نیامده است. اولی به دلیل گریم بازیگر نقش اول زن که به خاطر تراشیدن سر لیلا حاتمی امکان نمایش فیلم در جشنواره از «قاتل و وحشی» سلب شد و دومی به خاطر مضمون فیلم که به مسائل سیاسی میپردازد امکان حضور در جشنواره برایش فراهم نشد. اتفاقی که البته یک رفتار تکراری در ادوار مختلف جشنواره فیلم فجر به حساب میآید و با مرور دورههای گذشته میتوان دریافت که این نوع نگرش باعث شده بسیاری از آثار سینمایی تنها درگیر حواشی ایجاد شده باشند.