گیلان از استان‌های پیشگام در پرورش طیور بومی است، اما این چرخه تولید به دلیل شیوع ویروس کرونا دستخوش مشکلات زیادی شده است.
پرورش طیور بومی به شکل سنتی در استان گیلان قدمت بسیاری دارد و این حرفه به‌صورت نیمه مدرن در شهرستان صومعه سرا نیز دنبال می‌شود، به‌طوریکه اکنون بیش از یک میلیون و ۱۴۰هزار قطعه طیور بومی اعم از اردک، غاز و مرغ و خروس در روستاهای این شهرستان به‌صورت سنتی تولید و به بازار مصرف عرضه می‌شود.
همچنین این شهرستان با ۲۰۳ مرغداری گوشتی فعال با ظرفیت ۵ میلیون قطعه در هر دوره و ۲۶ واحدمرغداری مادر گوشتی و ۵ واحد کارخانه جوجه کشی و یک کشتارگاه از مراکز مهم تولید گوشت در گیلان است و این صنعت شهرستان با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند که نتیجه شیوع ویروس کروناست.
گلایه پرورش دهندگان
«سجاد» یکی از تولید کنندگان و پرورش دهندگان جوجه یک روزه در صومعه‌سرا گفت: هرساله از اواخر بهمن ماه به تولید انواع جوجه اردک اقدام می‌کردیم، اما امسال ویروس کرونا به ما شوک وارد کرد، به طوری امسال فقط ۵ هزار تخم اردکی خریداری کردیم که این تعداد هم به دستگاه‌های جوجه‌کشی نرسید. این درحالی‌است که سال گذشته بیش از ۱۵ هزار انواع جوجه تولید و پس از ۲۰ روز وارد بازار شهرستان صومعه‌سرا کرده بودیم.
سجاد افزود: پرورش طیور بومی با استفاده از ضایعات کشاورزی و برنجی که روی زمین‌های کشاورزی باقی می‌ماند، هزینه چندانی برای روستاییان ندارد و هر روستایی می‌تواند با این شرایط بین ۲۰ تا ۱۰۰ قطعه طیور بومی را به‌راحتی پرورش دهد و درآمدزایی داشته باشد.
وی ادامه داد: در ابتدای امسال باتوجه به شیوع کرونا دچار خسارت جدی شدیم و با تعطیلی بازارهای محلی دیگر جرات تولید مجدد نداشتیم و حالا منتظر عادی شدن وضعیت هستیم تا شاید بتوانیم کمی از خسارت‌ها را جبران کنیم.
جولان دلالان
«یوسف زاده» اهل روستای «دوگور» هم از پرورش دهندگان طیور بومی در این شهرستان است. او در این باره گفت: کرونا توازن عرضه و تقاضا را برهم زد و سبب کاهش مصرف طیور شد، به‌طوریکه تاکنون نتوانسته‌ام جوجه‌ای برای پرورش خریداری کنم.
وی افزود: برخی از دلالان جوجه‌های ۲۰ روزه تا یک ماهه را از قبل خریداری کرده و اکنون باتوجه به کاهش تولید جوجه و معدوم سازی بخش زیادی از آنها، هرجوجه را بین ۶ تا ۸ هزار تومان عرضه می‌کنند که این برای ما توجیه اقتصادی ندارد.
«شهاب» پرورش دهنده ای دیگر هم اظهارکرد: انگار شیوع ویروس کرونا و گران بودن دان و خوراک طیور دست به دست هم داده‌اند تا صدای جوجه‌ها در روستاها شنیده نشود.
وی افزود: سال ۹۸ بیش از ۷۰۰ اردک بومی پرورش داده بودم و تا قبل از کرونا ۵۰۰ قطعه آن را در بازار محلی با قیمت ۲۵ هزار تومان فروختم، اما پس از آن ۲۰۰ اردک تولیدی باتوجه به نبود بازار عید روی دستم ماند و مجبورم باتوجه به فصل شالیکاری هزینه اضافی را متحمل شوم تا آنها را نگهداری کنم.
ضرر در تولید تخم مرغ محلی
«فروتن» هم از دیگر پرورش دهندگان طیور بومی پر صومعه‌سراست. او گفت: من در کنار پرورش پرندگان بومی از فروش تخم مرغ و اردک محلی نیز امرار معاش می‌کنم و هزینه دانشگاه و زندگی‌ام را از طریق فروش طیور بومی و تخم مرغ محلی به‌دست می‌آورم.
فروتن گفت: کرونا بیش از ۲ هزار تخم مرغ و اردکی محلی را روی دستم گذاشت. زیرا با تعطیلی بازار هفتگی، این تخم‌مرغ‌ها در بازار عید به فروش نرسیدند. چون خریداری برای آنها وجود نداشت به هرکس که دستگاه جوجه‌کشی داشت زنگ زدم، آنها حتی قبول نمی‌کردند که آنها را رایگان ببرند.
آسیب به چرخه تولید
«سعیدی» یکی از فروشندگان لوازم و تجهیزات مرغداری هم اظهارکرد: شیوع ویروس کرونا نه تنها بر تولید کنندگان بلکه برما فروشندگان تجهیزات مرغداری هم ضرر و خسارت جدی وارد کرده‌است.
وی گفت: تعطیلی مغازه‌ها و نبود تقاضا برای خرید تجهیزات و لوازم مرغداری برایمان مشکل به‌وجود آورده است. من اجناس مورد نیاز مرغداری‌ها را را از قبل با چک خریداری کرده بودم. این در حالی است که تاکنون فروشی نداشته‌ام و تاریخ چک‌ها هم نزدیک شده است.
«بهراد کاشفی» فروشنده دان و خوراک طیور بومی است. او هم اظهارکرد: وقتی مصرف طیور بومی وبه تبع آن تولید جوجه و طیور به‌خاطر کرونا کاهش پیدا می‌کند تاثیر مستقیم بر بازار کار ما دارد، زیرا تقاضا برای خرید دان و خوراک وجود ندارد و اگر هم باشد بسیار کم است.
از پرورش دهندگان حمایت می‌کنیم
مدیر جهاد کشاورزی شهرستان صومعه سرا هم گفت: یک میلیون و ۱۴۳ هزار قطعه طیور بومی در این شهرستان درحال تولید است و تولید طیور بومی به صورت خانگی و نیمه مدرن از بازده اقتصادی خوبی هم از لحاظ گوشت و نیز تخم طیور در بازار دارد.
پادیاب افزود:حمایت از سرمایه گذاری و اشتغال، مدیریت تولید به صورت کمی، کیفی و بهداشتی محصولات طیور بومی در دستور کار قرارگرفته است.