با شیوع ویروس کرونا در جهان و جان باختن صد‌ها هزار تن بر اثر ابتلا به این ویروس، سازمان جهانی بهداشت تا کشف واکسن ضد کرونا، تنها راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری را اجرای شیوه‌نامه‌های بهداشتی دانست که شامل استفاده از ماسک، شستشوی مرتب دست‌ها، رعایت فاصله اجتماعی و غیره است.
البته این موضوع تنها مختص انسان‌ها نیست، شاید جالب باشد بدانید که بر اساس تحقیقات انجام شده، حیوانات نیز هنگام مشاهده علائم بیماری فاصله اجتماعی را رعایت می‌کنند.
پرندگان، میمون‌ها، ماهی‌ها و حتی حشرات اگر متوجه بیماری خود شوند، به طرز جدی از اعضای جامعه خودداری می‌کنند. برخی دیگر از حیوانات متوجه رفتار‌های خاصی مانند لاغری یا عدم اشتها می‌شوند، در موارد دیگر هم از طریق نشانگر‌های بیوشیمیایی متوجه بیماری می‌شوند.
خرچنگ خاردار کارائیب می‌تواند یک ماده شیمیایی خاص را در ادرار خرچنگ‌های بیمار تشخیص دهد و به هر قیمتی که شده از آن‌ها فاصله بگیرد و ممکن است به سمت آب‌های آزاد بگریزد. به گفته زیست شناسان فاصله اجتماعی برای آن‌ها یک چشم انداز خطرناک است، اما برای آن‌ها مرگ بر اثر ابتلا به بیماری، سخت‌تر است. برای اثبات این مساله دانشمندان با استفاده از چسب، اندام‌های ادراری آن‌ها را مسدود کردند و به طرز عجیبی متوجه شدند که خرچنگ دیگر تمایلی به فاصله گرفتن ندارد.
در گزارشی که در سال ۲۰۱۳ در بیولوژی زیست شناسی منتشر شد، محققان دریافتند میمون‌ها نیز هنگام مشاهده بیماری همنوعانشان، فاصله خود را از آن‌ها رعایت می‌کنند.
خفاش‌های خون آشام نیز هنگام بیماری از یکدیگر فاصله می‌گیرند، این امر خطر ابتلا به ویروس را ضمن حفظ ساختار اجتماعی بزرگتر کاهش می‌دهد.
در دنیای حشرات، بسیاری از گونهها حتی خود را قرنطینه می‌کنند.
مورچه‌های بیمار از تماس با اعضای سالم مستعمره خود خودداری می‌کنند، آن‌ها حتی ممکن است مستعمره را ترک کنند تا بمیرند.
هنگامی که لارو زنبور عسل به باکتری‌ها آلوده شود، آن‌ها مواد شیمیایی را منتشر می‌کنند که سایر زنبور‌ها قادر به تشخیص آن هستند. مستعمره عضو بیمار را از کندو بیرون می‌کشد
در هر زمان ما شاهد رفتاری هستیم که بار‌ها و بار‌ها در انواع حیوانات غیرمرتبط تکامل یافته است، این یک سیگنال است بر این اساس که حتی اگر دوری اجتماعی یک رفتار بسیار پرهزینه است، اما مزایای آن به وضوح از هزینه‌ها مهمتر است.
