به قلم دکتر حسام ذالبگی
فعال سیاسی و اجتماعی
وضعیت کلی نشاط در جامعه ایران مناسب نیست و این ادعا مبتنی بر آمارهای جهانی شادی و نشاط است. یکی از مهمترین این گزارش ها، گزارش نشاط سازمان ملل متحد(۲۰۱۶) است که داده هایش طی سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ از ۱۵۷ کشور جهان با شاخص های اقتصاد، کارآفرینی و فرصت ها، درک از فساد ، بخشندگی، سلامت، اطمینان و امنیت و آزادی های فردی جمع آوری شد. بر اساس نتایج این گزارش، نمره نشاط در ایران با ۸/۴ در رتبه ۱۰۵ ام قرار دارد.
اگر جامعه ای می خواهد توسعه و پیشرفت کند و به آرمان های انسانی خود برسد ، لازمه آن داشتن شهروندانی با نشاط و شاداب است. فرد و جامعه هنگامی دارای شادی و نشاط خواهند بود که شاخص های معیشتی و رفاهی از یک سو و شاخص های فرهنگی، علمی و سیاسی از سوی دیگر از رشد قابل قبولی برخوردار بوده یا دست کم در سطح مطلوبی قرار گرفته باشد.
نشاط در سطح خرد، وابسته به توانایی های شخصی مانند کارآمدی، عزت نفس، استقلال و مهارت های اجتماعی است. تحصیلات و درمان نیز می تواند ارتقاء دهنده مهارت های مذکور باشد. نتایج تحقیقات علمی هم حکایت از رابطه مثبت و معنادار بین عزت نفس با نشاط اجتماعی دارد.
نشاط اجتماعی افراد می تواند زمینه ورود جوامع به فرآیندهای توسعه یافتگی را فراهم نماید و جوامع را در این مسیر موفق کند. علاوه بر این خود نشاط اجتماعی متأثر از رشد و توسعه کشورهاست تا با افزایش شاخص های رفاهی و اقتصادی زمینه برای داشتن شهروندان بانشاط فراهم گردد. بنابراین توسعه و نشاط رابطه تنگاتنگی با هم دارند که برای رسیدن به آنها باید بر روی هر دوی آنها تمرکز کرد.