✍️عادل کشاورز
گرایش کشورهای مختلف جهت چذب گردشکر از طریق هویت سازی و تاریخ سازی برای خود حتی با تملک وتجاوز به داشته های تاریخی و ادبی و فرهنگی و علمی دیگر کشورها از راه هایی است که این روزها به انحاء مختلف در سطح جهانی شاهد آن می باشیم بطوریکه که روزی نیست کشور خودمان نسبت به تملک دارایی‌های تاریخی وفرهنگی و علمی و ادبی و سایرمیراثهای ماندگار در طول تاریخ تشکیل کشورمان ایران توسط برخی از کشورهای همسایه مانند ترکیه .وآذربایجان و امارات و…به سازمان فرهنگی وابسته به سازمان ملل یعنی یونسکو اعتراض و یا شکایت نکند .چون کشورها می‌دانند در اینده آنچه موجب پایداری درآمدی خواهد شد بخش گردشگری و سایر موارد مرتبط با آن خواهد بود اما در کشور خودمان متاسفانه علاوه بر تجاوز برای تملک داشته هایمان توسط سایر کشورها خودمان نیز با بی مهری با برخی از آثار ومیراث فرهنگیمان برخورد می کنیم و به دلیل همین بی توجهی شاهد فرسودگی و یا از بین رفتن و فراموشی میراثهای ماند گارمان می گردیم .در همین شهر کوچک‌خودمان سالیانی بود که با مقبره با شکوه و بسیار زیبایی در جنوب شرقی شهر واقع در مزارستان مواجه بودیم‌که بواسطه عدم اطلاع از تاریخچه آن مقبره شش گوشه با گنبدی باشکوه و تزئینات داخلی خاص خودش به دلی گنبد و یا دلی گنبز و یا دلیر گنبد شهره خاص وعام عام بود و دلیل نام نهادن دلی گنبد بر این ساخته باشکوه عدم اطلاع دقیق ساکنین قدیم به شخصی بود که در این مکان دفن گردیده بود والبته لقب دلی به ناشناخته ها در شهر منجیل از قدیم الایام رایج بوده بطوریکه به هر آنچه شناخت نداشتند لقب دلی را اطلاق می نمودند مانند دل انجیر که به درختان انجیر ناشناخته و بی کیفیت گفته میشد و می‌شود و با دقتی بیشتر میتوان نمونه های بسیاری از این نمونه یافت.اما خود بنده در سال ۱۳۶۳ با کتاب عارف دیهیم دار که در دو جلد نوشته یک انگلیسی بنام و ترجمه مرحوم ذبیح الله منصوری آشنا شدم و در جلد دوم آن مواجهه با مطلب جالبی که نشان از تاریخچه احداث بنا دلی گنبد و شخصی که در آن دفن شده بود گردیدم که فرد دفن شده درآن مکان شخصی بنام شریف منجیلی بوده که دارای کرامات بسیاری از قبیل شفا دادن به نابینایان و یا سایر بیماران صعب العلاج بوده و شاه اسماعیل صفوی بسیار به ایشان ارادت داشته بطوریکه حتی تاجی زرین برای پاسداشت این مرد برای ارسال نموده بود و از اقصی نقاط کشور مردم برای درمان و گرفتن شفا نزد شریف منحیلی می آمدند و البته ایشان انسانی بسیار متشرع و مبادی به رعایت احکام و اصول دین و مذهب تشیع بودند .و بعد از فوت جنازه این مرد خدا یعنی شریف منجیلی را در همین نقطه فعلی دفن و گنبد و بارگاهی بسیار با شکوه بر روی سنگ‌مزار ان احداث نمودند واین بنا تا زمان وقوع زلزله خرداد ماه سال۱۳۶۹ پا برجا بوده و تنها قسمت‌هایی از آن به علت بی توجه ای آسیب دیده بود آما در این سال تقریبا با خاک یکسان شد و تنها قسمتی کوجک‌از بدنه و دیوار دور تا دور آن باقی مانده است واما خوشبختانه تصاویر واضح و بسیار خوبی از این بنا و مقبره در دسترس است که با مراجعه به این تصاویر براحتی مینوان با بازسازی این مکان و معرفی آن به گردشگران و علاقمندان به تاریخ ایران منیع پایداری از درآمد حاصل از حضور گردشگران در کنار سایر پتاتسیل های موجود در محدوده و خارج از محدوده شهر منجیل همراه کمک به اشتغال جوانان در کنار آن نمود .امیدواریم اداره میراث فرهنگی شهرستان با کمک استان و وزارت ارشاد و سایر ادارات و افراد مطلع و علاقمند اقدامات لازم را برای بازسازی این بنا بنمایند و شکوه گذشته را به آن باز گردانند و از غربت ناشی از بی توجه به داشته های فرهنگی که تاکنون حاکم براین موضوع و سازه بوده رهایی یابیم.