زخم های فرارود فریاد می زند/ اینجا صدای مردم آنتن نمی دهد

الهام هاشمی/ آوای جنگل _فرارود، روستایی از توابع بخش بلوکات شهرستان رودبار، استان گیلان است که در فاصله ۴۶ کیلومتری شهر رودبار و ۴۱ کیلومتری شهر رشت (مرکز استان) قرار گرفته است. این روستا با قدمتی بیش از ۳۰۰ سال در میان جنگل های زیبای هیرکانی و در دامنه کوه درفک قرار گرفته است.اقتصاد و شغل مردم این روستا بر پایه کشاورزی و دامداری است.

جاده خاکی که برخی مسئولین در آن پا نگذاشته اند

مردم منطقه بلوکات همواره کم را زیاد شمرده اند اما مردم فرارود چه چیزی را باید زیاد می شماردند؟ آنها حتی از نعمت راه مناسب هم بی بهره اند. از پل بلوکات که وارد منطقه می شویم تا دو راهی فرارود-گردپشته راه اصلی از آسفالت برخوردار است اما فرارود، تافته جدا بافته ای است که هیچ یک از مسئولین ادوار گذشته در آن پا نگذاشته اند.روستایی با مردمان صبور، که همچنان منتظر مسئولین هستند تا آنها را از هزینه های گزاف ماشین به سبب استهلاک خودرو بعد از ۴۰ سال خاکی بودن جاده، نجات دهند. اما آیا نجات دهنده ای است؟

سه لاله پرپر، هزاران کبوتر آرزو

روی دیوار خانه های رضایی در فرارود، عکس سه شهید والامقام خودنمایی‌می کند. شهیدانی که حضور عکسشان هم آن منازل را به محیطی معنوی تبدیل کرده است. غم انگیزترین مسئله این است که ۱۳ خانوار اهالی این روستا بدلیل عدم برخورداری از راه مناسب با مشکل جدی مواجه اند.۸۷ نفر بلاتکلیف… چشم انتظار راه، چشم انتظار گاز، چشم انتظار شاید کمتر از ۳۰۰ متر ….

آرزویی که در دل پدر شهید ماند/ مادر شهیدی که همچنان چشم به راه، راه است

نه تنها که مسیر اصلی راه دسترسی فرارود آسفالت نشده است، بلکه مردم آن همواره شاهد شنیدن وعده وعیدها بوده اند.پدر شهید پرویز رضایی تا در قید حیات بود آرزوی آسفالت راه اصلی را برای عمران و آبادانی و رفاه مردم در سینه داشت تا اینکه در سال گذشته، دیده از جهان فرو بست. اما مادر شهید محمد رضایی چه؟ او بدلیل عدم راه دسترسی برای مردم میان فرارود همچنان چشم به راه است…

۱۳ خانوار، ۸۷ نفر بلاتکلیف

دو مسیر برای راهسازی در روستای میان فرارود و کمک به این ۱۳ خانوار که بدلیل عدم وجود راه، پروژه گازرسانی هم هنوز در آن انجام نشده است؛ وجود دارد. که با ورود مسئولین قطعا مشکل رفع خواهد شد. اما کجایند مسئولین؟

آتش بی رحمی به جان میان فرارود/یک آتش سوزی و یک نفر فوتی بفاصله کوتاه بدلیل عدم دسترسی به راه

ساعت پنج صبح تماسی دلهره آور به صدا درآمد.منزل بخشی پور در آتش سوخت، کمک می خواستند.ماشین آتش نشانی رسید ولی راه نداشت تا به داد مردم برسد… خانه ای در آتش سوخت و ساکنان آن همچنان بلاتکلیف اند

با کمک های دادستان شهرستان رودبار پل ساخته شد

دادستان انقلابی شهرستان رودبار با حضور در محل حادثه، دستگاه های متولی را به کمک این خانواده خواند. منزل مسکونی جدید تاسیس و پل ارتباطی احداث شد که مردم این روستا مراتب قدر دانی خود را اعلام نمودند. اما کاش تمامی مسئولین مانند دادستان شهرستان،کمی دلسوز بودند…. این حجم از بی توجهی از سالها نادیده گرفته شدن مردم موجب انباشت مشکلاتی شده که امروزه رفع هر کدام از انها بودجه ای کلان می خواهد.

چندماه بعد، مادری مهربان از همین روستا که برای روشن کردن بخاری هیزمی(بدلیل عدم وجود راه هنوز گازرسانی نشده است)در تلاش بود، آتش بی رحمی دامانش را گرفت و بدلیل شدت جراحات وارده دیده از جهان فروبست.

بی مهری عمدی !؟

فرارود ، روستایی که حتی تلفن هم در آن آنتن نمی دهد. کجایند مسیولین اجرایی ؟ دست آنها را بگیرید به فرارود بیاورید. راه را نشان بدهید، راه خانه شهدا را نشان بدهید، بی نام و نشانی میان فرارود را نشان بدهید، علی رغم تلاش های مسئولین محلی، غم و اندوه مردم را از این بی مهری ندیدند. این بی مهری عمدی را نشان بدهید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *